Πανό ΕΠΑΜ Αχαρνών - Καματερού

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Μήπως ήρθε η ώρα να "ξυπνήσουμε" τον Συνδικαλισμό;


Ένας ολόκληρος Λαός, η Κοινωνία, η Χώρα ολόκληρη σε κατάσταση οριακή αναζητά τον τρόπο να αντισταθεί στην γενικευμένη και ραγδαία επίθεση που εξαπολύουν οι τοκογλύφοι σε συνεργασία με τους ντόπιους συνεργάτες δωσίλογους "δεξιούς", "κεντρώους" και "αριστερούς". 

Τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης γνήσιοι εκπρόσωποι και φύλακες των ντόπιων αρπακτικών συμφερόντων, των εργολάβων και μεζαζόντων συνεχίζουν την αποστολή της προβολής και - επιβολής μέσω της ανοχής - του "Ευρωπαϊκού Μονόδρομου" και του διχασμού του λαού με την τακτική του "διαίρει και βασίλευε": την μια φταίνε οι "κακοί" Δημόσιοι υπάλληλοι, την αλλη ο "μη ανταγωνιστικός" Ιδιωτικός Τομέας, ύστερα φταίνε όσοι έχουν ακόμα "λίπος" ή όσοι δεν πληρώνουν τα χαράτσια  κ.ο.κ ... 


Κουβέντα φυσικά δεν λένε επί της ουσίας για τον Λαό που πεινά, για τους εκατομμύρια ανέργους, για όσους χάνουν τα σπίτια τους, για όσους δεν έχουν φάρμακα και υγεία  εξαιτίας της εσωτερικής στάσης πληρωμών για να πληρωθούν οι δόσεις των ξένων τοκογλύφων. Κουβέντα και για τους πραγματικούς φοροφυγάδες διαπλεκόμενους με μετόχους μεγάλων ή και μικρών καναλιών ...

Οι εργαζόμενοι βλέπουν το ένα μετά το άλλο τα δικαιώματά τους να εξαϋλώνονται για "να σωθεί" η χώρα και το ΕΥΡΩ και φουντώνουν από οργή. Στους χώρους εργασίας η ανασφάλεια και η απόγνωση είναι πλέον εξίσου οδυνηρή με αυτήν που βιώνουν όσοι βρίσκονται ήδη στον καιάδα της ανεργίας. 

Και μέσα σε αυτή την αφόρητη εξαθλίωση και διαμορφούμενη εκβιαστική πραγματικότητα που βιώνουμε τι κάνουν οι Συνδικαλιστικές Οργανώσεις;
Η ΓΣΕΕ ουσιαστικά είναι εξαφανισμένη μαζί με τον "Πρόεδρο" της και στην πραγματικότητα με την ολιγωρία και κωλυσιεργία στην λήψη ουσιαστικών αποφάσεων για μεγάλες κινητοποιήσεις, δίνει χρόνο στους νεοκατακτητές να εφαρμόσουν τα σχέδια ολικής καταστροφής της πατρίδας και του Λαού μας. 
Η ΑΔΕΔΥ δεν έχει βέβαια λιγότερες ευθύνες αν και πιο συχνά οργανώνει σπασμωδικές και αναποτελεσματικές κινητοποιήσεις που μοιάζουν με "τουφεκιές στον αέρα" ως πρόφαση/δικαιολογία και για την τιμή των όπλων. 

Μοιάζει πλέον σχεδόν προφανές ότι αν δεν έχουμε να κάνουμε με συνδικαλιστές που συναλλάσονται με την εργοδοσία και το διεφθαρμένο δωσιλογικό πολιτικό σύστημα, είναι τουλάχιστον ανεπαρκείς και ακατάλληλοι για να απαντήσουν στα προσκλητήρια των δύσκολων καιρών που περνά η πατρίδα και οι εργαζόμενοι. 

Αλλά και στα πρωτοβάθμια ή και δευτεροβάθμια σωματεία όπου συναντά κανείς και έντιμους συνδικαλιστές  που σέβονται την ευθύνη που τους έχει δοθεί από τους συναδέλφους, διαπιστώνεται ότι  εξακολουθούν να λειτουργούν με συντεχνιακές λογικές - που σε κάποιες περιπτώσεις κινούνται στο όριο του "ελιτισμού" - που απέτυχαν στην πράξη και μας οδήγησαν στις διασπαστικές πρακτικές που αξιοποιούν τα ΜΜΕ και το καθεστώς των νεοκατακτητών. 
Σήμερα είναι ανάγκη περισσότερο από ποτέ να αλλάξει η στάση του συνδικαλιστικού κινήματος. Το μέγεθος και η έκταση της επίθεσης που δεχόμαστε απαιτεί παλαϊκή ενότητα, συντονισμό όλων των εργαζόμενων σε Ιδιωτικό και Δημόσιο Τομέα και άμεσες απαντήσεις με την κινητοποίηση του συνόλου των εργαζομένων μέσα από μια ολιστική θεώρηση και αποδοχή των πραγματικών αιτίων που μας έχουν φέρει στη σημερινή κατάσταση. 

Η υφιστάμενη συνδικαλιστική ηγεσία που λειτουργεί κατά πλειψηφία στην λογική της εξυπηρέτησης των πολιτικών επιλογών των κοινοβουλευτικών κομμάτων πρέπει άμεσα να αλλάξει τακτική γιατί αλλιώς θα αλλάξει μέσα από τις νομοτελειακές διαδικασίες απόδοσης ευθυνών και την ανάδειξη νέων υγειών δυνάμεων που θα μπορέσουν να συσπειρώσουν τους εργαζόμενους μέσα σε μια νέα γραμμή αντεπίθεσης των εργαζομένων. 
Ο ρόλος του Ε.Πα.Μ. και των μελών του σε αυτή την διαδικασία θα πρέπει να είναι άρρηκτα δεμένος με τα προτάγματα του Μετώπου και την ανάγκη του Ελληνικού Λαού για άμεση ανατροπή των Μνημονίων, των Δανειακών Συμβάσεων και των συνακόλουθων Νεοφιλελεύθερων Πολιτικών του Παγκοσμιοποιημένου Χρηματοπιστωτικού Καπιταλισμού. 

Η συμμετοχή μας στις συνελεύσεις και στα συλλογικά όργανα στους χώρους εργασίας είναι επιβεβλημένη όχι απαραίτητα για να κατακτήσουμε θέσεις - αν και αυτό είναι θεμιτό - αλλά κυρίως για να διαδώσουμε και να αναδείξουμε την άμεση ανάγκη για συντονισμό των κινητοποιήσεων και την οργάνωση του Συνδικαλιστικού Κινήματος όχι στο συντεχνιακό διεκδικητικό επίπεδο στο οποίο τεχνιέντως έχει οδηγηθεί αλλά στην κατεύθυνση διαμόρφωσης και εφαρμογής ενός στρατηγικού σχεδίου κλιμάκωσης της αντίδρασης μας με στόχο την επιτυχή οργάνωση μια Γενικής Πολιτικής Απεργίας στο οποίο θα συμμετέχει ολόκληρος ο δοκιμαζόμενος Ελληνικός Λαός  για την ανατροπή του διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου και την δημιουργία μιας Νέας Εθνοσυνέλευσης που οδηγήσει την πατρίδα και τον Λαό στην απελευθέρωση από τον ζυγό της Χρεωκρατίας.

Δεν υπάρχει πλεόν χρόνος για καθυστερήσεις και μικροπολιτικά παιχνίδια ούτε στον Συνδικαλισμό ούτε στα κινήματα πολιτών!

Όλοι μας οφείλουμε να υπερβάλλουμε τις δυνάμεις μας και να στηρίξουμε παντού τον Λαό και τους εργαζόμενους που αναζητούν να πιαστούν από ένα χέρι για να σηκωθούν ...

Γιατί για να κερδίσεις αγώνες πρέπει πρώτα να σταθείς όρθιος για να προτάξεις το ανάστημα σου !


                                                                                                                                                          Η.Α.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

UA-49932466-1