Με απαλλακτικό βούλευμα-κόλαφο για τις πρακτικές της
ΕΛ.ΑΣ. δικαιώθηκε ο Φώτης Δήμος, που είχε συλληφθεί στο συλλαλητήριο της
11ης Μαίου 2011, ξυλοκοπηθεί και “φορτωθεί” ένα σακίδιο με μολότοφ
Της Κατερίνας Κατή
Πώς
ένας πολίτης που διαδηλώνει ειρηνικά μπορεί να καταστεί θύμα του
«υπερβάλλοντος ζήλου» του αστυνομικών αρχών για επίδειξη έργου; Ή, ακόμα
χειρότερα, ενός μηχανισμού κατασκευής ενόχων που «στήνει» συλλήψεις και
αποδίδει κακουργηματικές κατηγορίες, «φυτεύοντας» ενίοτε ...
«πειστήρια
ενοχής» ικανά ακόμα και να οδηγήσουν τον άτυχο πολίτη στη φυλακή;
«Οταν η αντιπαράθεση με τις αστυνομικές δυνάμεις εξελίσσεται σε επαφή
σχεδόν με αμέτοχους πολίτες, ένας βάσιμος κίνδυνος που δημιουργείται
είναι αυτός της συλλήψεως και αυτών (των αμετόχων), εάν όχι της
διακινδυνεύσεως της σωματικής ακεραιότητος
ή και της ίδιας της ζωής τους». Αυτή είναι η εύλογη απάντηση στα
ερωτήματα και μάλιστα όχι διά στόματος κάποιου κατηγορούμενου που
επιχειρηματολογεί προς υπεράσπιση του εαυτού του, αλλά τριών δικαστών οι
οποίοι, με ένα σκεπτικό-κόλαφο για αστυνομικές πρακτικές που
«τσουβαλιάζουν» και αμέτοχους πολίτες, έβαλαν τέρμα στην ποινική ομηρία
ενός νεαρού άντρα, δύο χρόνια μετά την άδικη σύλληψή του, απαλλάσσοντάς
τον με βούλευμα από όλες τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε.
Πρόκεται για έναν από τους χιλιάδες διαδηλωτές του πανεργατικού
συλλαλητηρίου της 11ης Μαΐου του 2011, τον 23χρονο σήμερα Φώτη Δήμο,
σπουδαστή των ΤΕΙ τότε, ο οποίος είχε την ατυχία να πέσει πάνω στα ΜΑΤ
την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη αντιπαράθεσή τους με ομάδα
«ταραχοποιών». Τον πέταξαν κάτω, τον ακινητοποίησαν, τον ψέκασαν, τον
ξυλοκόπησαν αναίτια και στο τέλος, για «να δέσει» η σύλληψη, του
φόρτωσαν κι ένα σακίδιο με βόμβες μολότοφ. «Ενα δωράκι είναι, σκάσε»,
τον… αποστόμωσε ένας από τους αστυνομικούς όταν διαμαρτυρήθηκε για το
«πειστήριο ενοχής του».
Ποια ήταν η συνέχεια; Ο Φώτης Δήμος, παρά τα στοιχεία που προσκόμισε
και αποδείκνυαν το «στήσιμο» της υπόθεσης (αδιάψευστο φωτογραφικό υλικό
και πολλές μαρτυρίες ακόμα και παρευρισκόμενων δημοσιογράφων που είχαν
καταγράψει το συμβάν), διώχθηκε για βαρύτατα αδικήματα και μετά την
απολογία του κρίθηκε προσωρινά κρατούμενος και οδηγήθηκε στη φυλακή.
Υπόδικος για «διατάραξη κοινής ειρήνης από δράστη που εκτέλεσε
βιαιοπραγίες με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, απόπειρα
επικίνδυνης σωματικής βλάβης σε βάρος αστυνομικών κατά την εκτέλεση της
υπηρεσίας τους, κατά συρροή (σ.σ. υποστήριξαν ότι τους πέταξε ένα
κομμάτι μάρμαρο), κατασκευή και κατοχή εκρηκτικών υλών και εκρηκτικών
βομβών με σκοπό να τις χρησιμοποιήσει για να προξενήσει κοινό κίνδυνο σε
ξένα πράγματα και σε άνθρωπο και για αντίσταση κατά της αρχής». Αφέθηκε
ελεύθερος ύστερα από 52 ημέρες μαρτυρικές κράτησης σε ΓΑΔΑ και
Κορυδαλλό, όπου φιλοξενήθηκε στο ίδιο κελί με άλλους τρεις
κατηγορούμενους για ληστείες, όταν η προσωρινή κράτησή του
αντικαταστάθηκε τελικά με περιοριστικούς όρους.
Ξένο σακίδιο
«Στη φυλακή μ’ έπνιξε το άδικο. Ενιωθα ένα βάρος στο στήθος. Φώναζα
ότι δεν έκανα τίποτα, δίχως να μ’ ακούει κανείς», είχε πει τότε μιλώντας
σε δημοσιογράφους, τονίζοντας όμως παράλληλα: «Δεν πτοούμαι και ο
κόσμος δεν πρέπει να τρομοκρατείται. Αλλά πρέπει να γνωρίζει πως μπορούν
να φορτώσουν τσάντες με μολότοφ στον καθένα μας. Βλέπουν τους
διαδηλωτές σαν εχθρούς. Κινούνται με το σκεπτικό “θα σε στείλω φυλακή
επειδή διαδηλώνεις”».
Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθήνας με το υπ’ αριθμ. 1096/2013
βούλευμά του αποφάνθηκε να μη γίνει καμία κατηγορία κατά του «αμέτοχου»
Φώτη Δήμου, καθώς οι «ενδείξεις σε βάρος του κατέστησαν ισχνές και
ανεπαρκείς, μη δυνάμενες να στηρίξουν τη συνέχιση της ποινικής δίκης σε
βάρος του», κονιορτοποιώντας όλους τους ισχυρισμούς των
αστυνομικών-μαρτύρων, αφού καταλήγει ότι και το περίφημο σακίδιο με τις
μολότοφ δεν ήταν δικό του. Δέχεται, μεταξύ άλλων, το βούλευμα,
αξιολογώντας όλο το αποδεικτικό υλικό, ότι:
*Ο κατηγορούμενος ακινητοποιήθηκε κινούμενος προς την κάθοδο της
Πανεπιστημίου, κατά την ίδια κατεύθυνση που ήταν και η κατεύθυνση
διαφυγής των μελών της πολυπληθούς ομάδας, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει
ότι και ο ίδιος ήταν μεταξύ αυτών που είχαν μόλις αντιπαρατεθεί με τις
αστυνομικές δυνάμεις.
*Επικαλείται μαρτυρίες φίλων του που συμπίπτουν απολύτως με τη
μαρτυρία δημοσιογράφου «ο οποίος προσκόμισε φωτογραφία που απεικονίζει
την αρχική ακινητοποίηση του κατηγορούμενου στο οδόστρωμα της
Πανεπιστημίου μπροστά από το “attica”». «Δεν έφερε απολύτως τίποτα,
έτρεχε μπροστά μου, έπεσε και όταν σηκώθηκε τον δεσμεύει ένας των ΜΑΤ με
την ασπίδα, ο ίδιος είναι με γυμνά χέρια, δεν επιχειρεί οποιαδήποτε
αντίσταση, αστραπιαία πέφτουν πάνω του άλλοι 4-5 αστυνομικοί, τον
ρίχνουν στο οδόστρωμα και ασκούν απίστευτη βία εναντίον του με κλομπ,
κλοτσιές, χειροδικίες, ένας άλλος τον ψεκάζει εξ επαφής με δακρυγόνα με
τη λεγόμενη φυσούνα».
*Το φωτογραφικό υλικό επιβεβαιώνει ότι ο Δήμος δεν έφερε αλλά φορούσε
μόνο χειρουργική μάσκα, ενώ δεν επιβεβαιώνεται ότι φορούσε
αντιασφυξιογόνα μάσκα, όπως κατέθεσε αστυνομικός. «Ακινητοποιήθηκε αφού
οι αστυνομικοί είχαν απωθήσει τα μέλη της ομάδας που είχαν ρίψει πέτρες
και μολότοφ σε βάρος τους».
*Ουδόλως διακρίνεται, από καμία λήψη, ότι έφερε στην πλάτη του το
σακίδιο με τα ευρήματα (βόμβες μολότοφ κ.ά.), αντιθέτως από φωτογραφία
που προηγείται χρονικά και προσκόμισε έτερος δημοσιογράφος φαίνεται
άλλος ακινητοποιημένος νεαρός με το συγκεκριμένο σακίδιο στην πλάτη, το
εσωτερικό του οποίου παρατηρεί ένας από τους αστυνομικούς.
*Από τον εργαστηριακό έλεγχο που διενεργήθηκε στο σακίδιο και στο
περιεχόμενό του τίποτε δεν προέκυψε (αποτυπώματα ή γενετικό υλικό) που
να τον ταυτοποιεί ως κάτοχο των κατασχεθέντων.
…………………………………………………………………..
Πώς έγινε η σύλληψη…
[...]
“Οι διμοιρίες των ΜΑΤ που ήταν παραταγμένες αριστερά και δεξιά της
Πανεπιστημίου επιτίθενται στους διαδηλωτές και γίνεται τεράστια χρήση
χημικών. Ολοι τρέχαμε πανικόβλητοι.
Κάποια στιγμή σκοντάφτω και με το που σηκώνομαι κάνω δυο βήματα και
άντρες των ΜΑΤ αρχίζουν να με ξυλοκοπούν με κλοτσιές στο κεφάλι και όλο
μου το σώμα, ψεκάζοντάς με ταυτόχρονα με χημικά στο πρόσωπο. Στη
συνέχεια με τραβάν στο πεζοδρόμιο και μου φοράν χειροπέδες.
Τότε ένας άνδρας των ΜΑΤ μού φέρνει ένα σακίδιο λέγοντάς μου “τι
είναι αυτό ρε;”. Εγώ του απαντώ πως δεν είναι δικό μου, εγώ δεν είχα
τσάντα. Ανοίγει το φερμουάρ μπροστά μου και βλέπω ότι το σακίδιο είχε
μέσα μπουκάλια. Με παίρνουν από κει και αρχίζουμε να κατεβαίνουμε την
Πανεπιστημίου.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής μέχρι το περιπολικό φώναζα πως η
τσάντα δεν είναι δική μου και η μόνη απάντηση που πήρα ήταν “Δεν
πειράζει, δωράκι από μας”. Κάθε φορά που έβλεπαν κάμερες έλεγαν “Παιδιά,
μην τον χτυπάτε, μας βλέπουν οι κάμερες”.
Αποσπάσματα από παλαιότερο γράμμα του Φώτη Δήμου από τις φυλακές Κορυδαλλού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου